40. Ocean niespokoju

Trudno zbliżać mi się do pisania, kiedy słońce chowa się za chmury dat i obietnic. Za kilka dni, o ile Maria nie zachoruje, jedziemy do magików sercowych, jedynych nadziei i czasem spełnianych życzeń. Jedziemy znowu o Niej rozmawiać i być tam i słyszeć, że ryzyko, że szanse, że krzesła są niewygodne, gdy się czeka pod blokiem operacyjnym, że znowu będzie groźnie.
Ale ostrzegam sam siebie i oszukuje, że po raz kolejny jestem prawie przygotowany, że przecież przysłowie „do dziewięciu razy sztuka” istnieje w naszym świecie. Może się udać i wtedy będziemy tak daleko jak nigdy dotąd i perspektywy i szanse będą rosły.
Może się nie udać.
Ale Marysia to chrzani i lubi słuchać z tatą i bratem niebezpiecznych marynarskich pieśni i tak okręt nasz płynie dalej, a Kapitan Mama ciężko pracuje pod pokładem żeby ta łajba nie zatonęła.